| ამჟამად საიტზეა |
სულ ონლაინში: 2 სტუმარი: 2 მომხმარებელი: 0
|
|
| რეკლამა |
|
|
|
|
გაცოფებთ ჩემი თმები?
მოუშვებ უფრო გრძლად…
ხასიათის შტრიხები,
შეცდომები? გაღიზიანებთ კვლავ?…
….გავაზვიადებ მათ!!!
შემდეგ კი თქვენი სარკაზმის ნაკადს
ჩემი გულგრილობით გავაშრობ და შევძლებ
-ვიყო იგივე,
მიუხედავათ ზიზღისა,
მიუხედავათ სირცხვილის
-თქვენ გეყვარებით, რადგან
ვარ ასეთი-ნამდვილი
და არა ცრუ.
|
|
თუმცა არავის არა აქვს ნება,
იცქიროს უცხო ფარდების იქით,
აწონ-დაწონოს ვიღაცის ვნება,
ფანქრით ასწოროს ვიღაცის ფიქრი.
|
|
ჩემთვის სულ ერთია წვიმა თუ დარი ,
არ მაქვს ამბიცია გავხდე მდიდარი,
ჩემთვის სულ ერთია თოვლი თუ ქარი ,
მე ის დავრჩები რაც ახლა არი.
|
|
მცივა და სიცივე გამათბობს
ბნელა და სიბნელე დამათრობს
ფოთლების შრიალი გამართობს
რა უნდა დავწერო არ მახსოვს
|
|
რაოდენ მწარეც უნდა იყოს ჩვენი წარსული
დღეს ალბათ ყველას ტბილად მოგვაგონდება
როგორ არ იყო თავგანწირვა და სიმამაცე,
რომ მოისმოდა ბრძოლის ველზე ქვრივთა გოდება
|
|
ზეციდან წყდება თეთრი ფიფქები,
და თან ჩამოაქვს ნაზი ფიქრები,
ფიქრები რომელშიც შენ მელანდები,
ფიქრები რომელშიც შენ მენატრები,
ამ დროს სახეზე ფიფქი დამეცა
მაგრამ იგი მალევე გამექცა,
ნეტა სად მიდის სად იკარგება,
ანდაც საერთოს სად იბადება,
თოვლში სიჩუმე, ვიჯექი მარტოდ
მე მხოლოდ შენზე ვფიქრობდი კარგო,
ნეტა სადახარ სად მემალები,
ასე ძალიან რად მენატრები,
კვლავაც მიყვარხარ მე შენ ძალიან
წუთები კვლავაც უშენოდ გადიან,
ცრემლები სახეზე სწრაფად დარბიან
მე შენი სითბო ძალზედ მაკლია.
|
|
- არ წახვიდე,რა!
- უნდა წავიდე!
- რატომ?
- იმიტომ!
- ის მაინც მითხარი რატომ მიდიხარ?
- ვიცი, რომ აღარ გიყვარვარ. |
|
|
რატომ ამას ვერ გეტყვით... ჩემს წინ იდგა მაღალი, და კეთილი ბიჭი, მრგვალი თვალებით და გამორჩეული მზერით...
-მე მეკითხებით? ენის ბორძიკით ვკითხე...
_დიახ.
-მაშინ კი... აქ ვცხოვრობ. თქვენ ახალი ხართ?
-ჰოო...
ახალი ვარ... სიცილით მიპასუხა... ცოტა მოვეშვი... არ მჩვევია დაბნევა
უცხო ადამიანთან საუბრის დროს, ყოველ შემთხვევაში აქამდე ასე მეგონა...
-იცი სკოლაში მეჩქარება და უნდა წავიდე... მოვიმიზეზე დაბნეულმა...
|
|
|
| რეკლამა |
|
|
|
|
