| ამჟამად საიტზეა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0
|
|
| რეკლამა |
|
|
|
| უბრალოდ არაჩვეულებრივი მეგობარი ! 2 |
ლექსები |
|
|
რატომ ამას ვერ გეტყვით... ჩემს წინ იდგა მაღალი, და კეთილი ბიჭი, მრგვალი თვალებით და გამორჩეული მზერით...
-მე მეკითხებით? ენის ბორძიკით ვკითხე...
_დიახ.
-მაშინ კი... აქ ვცხოვრობ. თქვენ ახალი ხართ?
-ჰოო...
ახალი ვარ... სიცილით მიპასუხა... ცოტა მოვეშვი... არ მჩვევია დაბნევა
უცხო ადამიანთან საუბრის დროს, ყოველ შემთხვევაში აქამდე ასე მეგონა...
-იცი სკოლაში მეჩქარება და უნდა წავიდე... მოვიმიზეზე დაბნეულმა...
-სკოლაში? ძალიან კარგი.
-რა ძალიან კარგი?
- გავიგე სკოლა ახლოს არისო, ჰოდა მაინტერესებს, აქაურობასაც დავათვალიერებ და თან მეგზურიც მეყოლება... : )
- კარგი მაშინ... მეგზურს დაელოდე, კარგად : )
(ასეთი სისულელე კარგა ხანია არ მითქვამს საერთოდ არავისთვის და არაფრისთვისაც კი!!!)
-მოიცა, მოიცა - მომაბრუნა სწრაფმავალი... მე შენ გიგულისხმე მეგზურად.
-ააა, უი ჰოო. (ვითომ ვერ მივხვდიიი...) - კარგი წავიდეთ... (ეხლა რაღა მეშველება...)
- მე სანდრო მქვია, შენ?
- მე მარიკა. : )
- სასიამოვნოა...
- ჰოო ძალიან... (ნაძალადევი ღიმილით დავეთანხმე )
ნუ მოკლედ გამომკითხა ყველაფერი რაც ვიცოდი, რაც არ ვიცოდი და ის რაც არ
მინდოდა მცოდნოდა... სკოლაც გამოჩნდა... მადლობა ღმერთს, როგორც იქნა...
მგონი მეშველა .
-კარგი მარი, წავალ ეხლა მე, აბა შენ იცი კარგად გაატარე ეს დღე.
-კარგი სანდრო, კარგად.
დამშვიდობებისას ისე გამიღიმა მეც გადმომდო და დამტოვა ასე გაღიმებული...
მართლაც კარგად ჩაიარა დღემ, იმიტომ არაა რომ ეს მან მისურვა, ისე,
უბრალოდ ; ) ბავშვებმა გადავწყვიტეთ აგვეღნიშნა კლასის დამთავრება და სადმე
წავსულიყავით. გოგოnების ჯგუფმა ჩამიქროლა... ერთ წუთში ყველას ჰყავდა
პარა, ერთის გარდა... და ეს ერთი მაინცდამაინც მე აღმოვჩნდი... ნუ რას
ვიზამ, აღარ წავალ და ეგ იქნება : ) |
|
|
|
|
- ნახვები: 842 -
კომენტარები: 0 -
ავტორი: ADMIN |
|
|
|
| რეკლამა |
|
|
|
|
